Boris

We hebben vaak op jou gemopperd en vonden je regelmatig een lastpak,
maar je was wel altijd een ontzettende goedzak. Jij en Carlijn waren geen grootste vriendjes, dat waren jij en Manuel, maar je deed altijd wel wat wij jou vroegen.

 

Conflicten ging je altijd uit de weg en tegenover alle 14 pupjes van Loeka was je ongelooflijk tolerant, TE tolerant eigenlijk. Zo was je ook de afgelopen 3 weken tegenover Teska, die alsmaar in jouw achterpoten hing. Ook al vond je dit vreselijk, een snauw kon er gewoon niet van af.  

 

De laatste maanden ging je geestelijk al achteruit, maar lichamelijk mankeerde je eigenlijk niet zo veel. Wandelingen van 1,5 uur waren geen probleem, ook al werd je wel sneller moe. De laatste weken ging je echter steeds meer dementeren en snapte je veel dingen plots niet meer. Voor ons af en toe erg lastig, want ooit deed je het toch ook gewoon? Veel van de dingen die er om je heen gebeurden, kreeg je vaak niet eens meer mee.  

 

Gelukkig besliste jij voor ons wanneer je er klaar mee was. Dat was afgelopen maandag. Je wilde niet meer, de blik in je ogen was veranderd. Vanochtend was het dan zover. Nog één laatste wandeling, nog één keer met je beste vriendje op de foto, nog één keer lekker smullen van een stukje ossenstaart.  

 

Je bent vredig en snel ingeslapen. Precies zoals we het jou gunden. Loeka, Mali en zelfs Teska hebben ieder op hun eigen manier afscheid van jou genomen. Voor Loeka was alleen een blik richting jou voldoende, Mali probeerde jou nog even wakker te maken, zoals ze altijd deed als zij thuis kwam en jij lag te slapen en Teska heeft een hele tijd aan jou gesnuffeld. Hier kunnen wij mensen een voorbeeld aan nemen. Wij denken vaak alleen maar aan hoe erg het is, honden zien het zoals het is: het is voorbij, we gaan zonder jou verder.   

 

Boris, veel plezier daar waar je nu bent. Wij letten wel op de kortharen.  

 

* 31-08-2001 - † 10-12-2015