Historie
Geschiedenis en ontstaan
Ondanks dat de Weimaraner tot de oudste jachthondenrassen behoort, is de herkomst van het ras nog steeds onduidelijk. Er zijn vele uiteenlopende theorieën, waarvan er een aantal erg aannemelijk lijken, terwijl andere theorieën erg speculatief zijn. In elk geval wordt de Weimaraner beschouwd als het oudste, zuiver gefokte, Duitse staande jachthondenras.
Een korthaar Weimaraner is dan ook GEEN Duitse Staande Korthaar met een andere kleur, evenals een langhaar Weimaraner GEEN grijze Duitse Staande Langhaar is!
De Fransen beweren dat Frankrijk de bakermat van de Weimaraner is en wijzen, als bewijs, op oude wandtapijten en schilderijen, waarop op Weimaraners lijkende honden staan afgebeeld. Pas veel later, nadat het fokken aan het Franse hof in verval was geraakt, zou het hof van Weimar in Duitsland deze taak over hebben genomen. Hierdoor zou deze opvallende jachthond, met zijn grijze kleur, definitief de naam 'Weimaraner' gekregen hebben. Lange tijd zou het fokken van Weimaraners het alleenrecht van het Weimarse Hof zijn geweest. Na de val van het Duitse Keizerrijk, verdween de Weimaraner praktisch van het toneel. Gelukkig waren er enkele liefhebbers die het ras niet verloren lieten gaan en het voor uitsterven behoedden. Na de Tweede Wereldoorlog groeide in Amerika en Engeland de belangstelling voor de Weimaraner en heeft men veel moeite gedaan om het in verval geraakte ras weer op peil te brengen.
De eerste twee (steriele) Weimaraners werden in 1928 naar Amerika geëxporteerd. Tien jaar later werden er opnieuw Weimaraner naar Amerika overgebracht, waarna het eerste gefokte nest in de Verenigde Staten in 1939 werd geboren. In Engeland werden de eerste Weimaraners pas in 1954 geïmporteerd. Zowel in Frankrijk als in Engeland en Amerika beleefde de Weimaraner een nieuwe opkomst. De 'Grey Ghost', zoals de Amerikanen het ras noemen (niet zozeer vanwege zijn kleur, maar vooral om zijn katachtige, soepele gangen), was een opmerkelijke verschijning. In enkele staten van Amerika, onder andere Wisconsin, deed de Weimaraner dienst als politiehond. In Tokio werd hij ingezet als 'drug-hond' en in Engeland liepen er bij de Londense politie lange tijd, naast Duitse Herders, Weimaraners rond die dienst deden als speurhond. Tevens trad een enkele Weimaraner op in films, onder andere naast Western-filmster Roy Rogers.
Natuurlijk blijft de Weimaraner vooral een allround jachthond. Oorspronkelijk zou hij door de Fransen als lopende hond gebruikt zijn en werd hij in de 19de eeuw door de Duisters afgericht en ingezet als staande jachthond. Zij beschouwen de Weimaraner als de aristocraat onder de jachthonden.
Hij is geschikt als jachthond op alle soorten wild, zowel voor het werk vóór, als ná het schot en kan dienst doen onder alle terreinomstandigheden. Kortom, een hond dat geschikt is voor de meest uiteenlopende jachten.
Naast zijn geschiktheid voor de jacht, kan de Weimaraner ook een goede huishond zijn, mits hij goed wordt opgevoed en er rekening gehouden wordt met zijn behoeften. De Weimaraner is zeer gesteld op zijn huisgenoten en gaat voor hen door het vuur. Als er gevaar dreigt, komt zijn verdedigingsdrang naar voren. Het is een temperamentvolle hond met duidelijk een eigen karakter, die met zachte, doch consequente, hand moet worden opgevoed om te kunnen ontwikkelen tot een ideale kameraad.
De Weimaraner is zeer gesteld op het leven in huiselijke kring en wordt graag overal bij betrokken. Het spreekt natuurlijk voor zich dat deze middelgrote en temperatmentvolle jachthond ook de ruimte en beweging nodig heeft. Men kan niet volstaan met een paar keer per dag een 'blokje om', maar moet zich ervan bewust zijn dat een Weimaraner een aantal keren per dag de gelegenheid moet krijgen om zijn energie kwijt te kunnen door vrijuit de rennen. Dag in, dag uit, in weer en wind.